II wojna światowa w zbiorach ostrołęckiego muzeum

Muzeum Kultury Kurpiowskiej zaprasza 1 września 2009 roku o godzinie 14.00 na wernisaż wystawy zatytułowanej "Wspomnienia czasu chwały i trwogi".

1 września 1939 roku, niemieckim atakiem na Polskę, rozpoczęła się jedna z najokrutniejszych i najtragiczniejszych wojen w historii ludzkości. Wojna, która swym zasięgiem ogarnęła cały świat, odciskając piętno na wielu pokoleniach ludzi. 17 września na wschodnie obszary państwa polskiego wkroczyła Armia Czerwona biorąc w dwa ognie zdezorientowaną brakiem wypowiedzenia wojny ludność. Sprzymierzeni Niemcy i Związek Radziecki dokonali podziału ziem polskich między sobą.
Na terenie kraju zapanował terror. Codzienność pod okupacją niemiecką znaczyły egzekucje, łapanki, aresztowania, wywózki do przymusowej pracy. Miasta i ulice otrzymały nowe, niemieckie nazwy. Dziesiątki tysięcy ludzi trafiło do obozów koncentracyjnych i obozów zagłady. Jednocześnie na wschodnich terenach zaczęły się masowe prześladowania ludności polskiej - egzekucje, aresztowania, a także deportacje całych rodzin w głąb ZSRR, gdzie w bardzo złych warunkach bytowych i atmosferycznych, zesłańcy zmuszani byli do ciężkiej, niejednokrotnie przekraczającej ludzkie możliwości pracy. Do niewoli radzieckiej trafiło również ok. 250 tysięcy polskich żołnierzy i oficerów. Wielu z nich zostało zamordowanych w Katyniu, Charkowie, w Miednoje…
Po ostatecznej kapitulacji żołnierze polscy, którzy nie zginęli podczas kampanii wrześniowej, dostali się do niewoli bądź przeszli przez granicę, by móc dalej walczyć. Ci, którzy znaleźli się we Francji, Belgii, Holandii czy Wielkiej Brytanii weszli w skład Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie wspierając kraje walczące z faszystowskimi Niemcami i ich sojusznikami. Walczyli na lądzie, morzu i w powietrzu. W okupowanym kraju powstało Polskie Państwo Podziemne, którego zbrojnym ramieniem była Armia Krajowa. W konspiracji walczyły także inne ugrupowania, takie jak: Bataliony Chłopskie, Armia Ludowa czy Narodowe Siły Zbrojne .
W 1941 roku po rozpadzie sojuszu między Niemcami i Związkiem Radzieckim, obywatele polscy, znajdujący się na terytorium ZSRR zostali objęci amnestią i wypuszczeni z więzień i obozów, w których byli bezprawnie przetrzymywani. Ponad 25 tysięcy Polaków weszło do pierwszego składu nowopowstałej Armii Polskiej pod dowództwem generała Władysława Andersa. Do miejsc zgrupowania licznie napływali ochotnicy, a także szukająca ochrony ludność cywilna (w tym dzieci). W 1942 roku wojsko polskie w liczbie 41 tysięcy wojskowych i 74 tysiące cywili zostało ewakuowane na Bliski Wschód. Armia weszła w skład Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie. Po sformowaniu w 1943 roku II Korpusu Polskiego przerzucona na front włoski, gdzie wzięła m.in. udział w bitwie pod Monte Cassino.
Polacy, którym nie udało się dotrzeć do Armii Andersa znaleźli się później w składzi zorganizowanej pod radzieckimi auspicjami 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Towarzysząc Armii Czerwonej w marszu na zachód i wyzwalając kolejne przyczółki dotarli do Berlina.
Wystawa „Wspomnienia czasu chwały i trwogi” w kilku odsłonach prezentuje realia okresu II wojny światowej. Opowiada o losach Polaków rzuconych w wir działań wojennych. Prezentowane zbiory układają się w opowieść o czasach chwały polskiego żołnierza i trwogi towarzyszącej tym, którzy zmuszeni byli żyć lub umierać pod okupacją niemiecką i radziecką.