Niewielu Polaków wie, że jeden z największych bohaterów narodowych Japonii pochodził z serca Kurpiowszczyzny. Franciszkanin brat Zenon Żebrowski (właśc. Władysław Żebrowski) stał się po II wojnie światowej legendą Kraju Kwitnącej Wiśni, a jego życie to opowieść o tym, jak niezłomna wiara i bezgraniczna miłość do człowieka budują mosty między najodleglejszymi kulturami.
Kurpiowskie korzenie i misja z o. Kolbem
Władysław Żebrowski urodził się w 1898 roku we wsi Surowe koło Czarni (powiat ostrołęcki), na terenie Kurpiowszczyzny. Mimo że wywodził się z prostej, chłopskiej rodziny, jego zaradność, prostolinijność i talenty techniczne szybko zyskały uznanie.
W 1925 roku wstąpił do zakonu franciszkanów, przyjmując imię Zenon. W zakonie poznał o. Maksymiliana Marię Kolbego, z którym ściśle współpracował, pomagając mu w wydawaniu "Rycerza Niepokalanej" oraz kierując budową słynnego Niepokalanowa pod Warszawą.
W 1930 roku nadszedł przełom: Brat Zenon wyruszył z o. Kolbem na misję do Japonii. Wspólnie założyli misję katolicką w Nagasaki, w tym japoński Niepokalanów (Mugenzai no Sono). Gdy o. Kolbe wrócił do Polski, Brat Zenon pozostał, by organizować zaplecze gospodarcze i kontynuować misję.
Ocalały z zagłady i Apostoł Miłosierdzia
Najbardziej dramatyczny rozdział jego życia rozpoczął się w sierpniu 1945 roku. Brat Zenon przeżył wybuch bomby atomowej zrzuconej na Nagasaki - klasztor, założony na zboczu góry, został ocalony.
Widząc ogrom cierpienia, zwłaszcza tysięcy osieroconych dzieci i okaleczonych ofiar, zakonnik natychmiast rozpoczął akcję humanitarną. Nie zważając na ryzyko promieniowania, poświęcił się pomocy najuboższym i bezdomnym.
Jego działalność była tak skuteczna i prowadzona na tak szeroką skalę, że doprowadziła do powstania osiedli dla bezdomnych, nazywanych „Miastami Mrówek” lub „Miastami Zenona” (Zeno Machi). Japończycy, podziwiając jego energię, zaradność i bezinteresowność, nadali mu przydomek „Brat Zeno” - od japońskiego słowa zennō – „wszechmocny”.
Łącznik między Kurpiami a Cesarstwem
Brat Zenon cieszył się niekwestionowanym autorytetem. Był gościem na japońskim dworze, a w 1949 roku jego sierociniec odwiedził sam cesarz Hirohito. Za swoją działalność w 1969 roku został odznaczony przez cesarza Orderem Świętego Skarbu IV klasy, stając się tym samym bohaterem narodowym Japonii i pionierem tamtejszego wolontariatu.
Mimo sukcesów na Dalekim Wschodzie, zakonnik nigdy nie zapomniał o swojej ojczyźnie. Utrzymywał kontakt z Kurpiami, a jego historia jest trwałym symbolem polsko-japońskiej przyjaźni. Świadectwem tego jest fakt, że w jego rodzinnej okolicy, w Czarni, znajduje się Muzeum Brata Zenona Żebrowskiego - miejsce, które upamiętnia Kurpia, który stał się ambasadorem miłosierdzia i wielkości Polski w Japonii.
Brat Zenon Żebrowski zmarł w Tokio w 1982 roku i został pochowany u stóp góry Fudżi. Jego dziedzictwo - połączenie polskiej wiary z japońską pracowitością - pozostaje żywe do dziś.