Nie wszystkie wnioski o rentę wdowią kończyły się pozytywną decyzją. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał już 8,6 tysięcy decyzji odmownych, co stanowi znaczący odsetek wszystkich rozpatrzonych wniosków. Jakie są najczęstsze przyczyny odmowy i kto może liczyć na pozytywne rozstrzygnięcie?
Wprowadzenie renty wdowiej, choć długo oczekiwane, wiąże się z rygorystycznymi kryteriami, które musi spełnić każdy wnioskodawca. Jak pokazują pierwsze miesiące funkcjonowania programu, nie każda osoba owdowiała automatycznie kwalifikuje się do tego świadczenia.
Limit finansowy główną barierą
Najczęstszą przyczyną odmowy okazuje się zbyt wysoka kwota aktualnie pobieranego świadczenia. Jeśli wdowa lub wdowiec otrzymuje już świadczenie przekraczające trzykrotność najniższej emerytury, automatycznie traci prawo do renty wdowiej.
Druga najczęstsza przyczyna odmowy dotyczy czasu nabycia prawa do renty rodzinnej. Osoby, które otrzymały to świadczenie wcześniej niż 5 lat przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego, nie mogą ubiegać się o rentę wdowią. Powodem odmów jest też nieosiągnięcie powszechnego wieku emerytalnego.
ZUS odmawia również w przypadkach, gdy wnioskodawca:
- nie posiada prawa do własnego świadczenia;
- nie ma prawa do renty rodzinnej;
- zawarł nowy związek małżeński;
- nie pozostawał we wspólności małżeńskiej do dnia śmierci współmałżonka;
Kto może odwołać się od decyzji?
Osoby, które otrzymały decyzję odmowną, mają prawo do złożenia odwołania w terminie 30 dni od jej doręczenia. Warto jednak wcześniej dokładnie przeanalizować, czy rzeczywiście spełniamy wszystkie wymagane warunki.