Znany podróżnik i wycieczka po Kurpiach. Kulisy wyprawy z 1903 roku

W 1903 roku znany polski podróżnik zabrał 10-osobową grupę młodzieży na pieszą wycieczkę po Kurpiach. Choć często padał deszcz, grupa zdążyła zaliczyć kąpiel w Narwi w Ostrołęce, a także odwiedzić "stolicę kurpiowską", czyli Myszyniec. Wyprawę opisał "Kurier Warszawski".

Doroczna wycieczka młodzieży pod przewodnictwem pana Aleksandra Janowskiego wybrała w tym roku szlak zupełnie przez naszych turystów nieuczęszczany, a mianowicie puszcze kurpiowskie - pisał w lipcu 1903 roku "Kurier Warszawski".

Podróżnicy przybyli koleją do Ciechanowa, a następnie ruszyli pieszo do Opinogóry, Chojnowa, Przasnysza, po czym dotarli do Myszyńca - jak napisano - "stolicy kurpiowskiej". Następnie słynny podróżnik i jego podopieczni zwiedzali Wach, Kadzidło, Dylewo, by dotrzeć do Ostrołęki.

- Po krótkim wypoczyku i kąpieli w Narwi, wyruszono do Łomży i wreszcie na Zambrów, Ostrów, Brok, Wyszków, Pułtusk i Serock, dotarto do Jabłonny, a stamtąd już kolejką do Warszawy - pisał "Kurier", dodając:

Cała wycieczka trwała dni 12, podczas których turyści w liczbie dziesięciu przebyli 308 wiorst* pieszo. Częste deszcze nie przeszkadzały wyprawie, a na kurpiowskich drogach były nawet bardzo pomocne, ułatwiając przebycie uciążliwych piasków. Na całym szlaku wycieczka spotykała najserdeczniejsze przyjęcie ze strony mieszkańców; rozwinięto starą gościnność, jednakowo serdeczną pod magnackim dachem ordynata, jako też we dworach, plebaniach i w słomą krytych strzechach kurpiowskich.

* wiorsta - dawna rosyjska miara długości, jedna wiorsta - ok. 1064 m;

Aleksander Janowski. Podróżnik z krwi i kości

Aleksander Janowski, który przewodził wycieczce po Kurpiach, to polski podróżnik, pionier krajoznawstwa, autor przewodnika "Wycieczki po kraju (1900–1903)", pedagog, współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (1906), urzędnik ministerialny w II RP.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został urzędnikiem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego na stanowisku kierownika referatu oświaty pozaszkolnej, a później naczelnika Wydziału Oświaty Pozaszkolnej.

Zmarł w 1944 roku, a 18 października 1947 roku po ekshumacji został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w Alei Zasłużonych.