Festiwal Teatralny InQbator Ruchu - dzień drugi [PROGRAM]

Za nami inauguracja i pierwszy dzień Teatralnego Inqubatora Ruchy, a już w piątek 24 maja od godziny 10.00 zapraszamy na kolejne przedstawiania. Zobacz szczegółowy program dnia.







Program na piątek, 24 maja:
10.00 "Koty Trzy Teatr Gry i Ludzie" pod scenę kameralną OCK lub scenę przy DH Kupiec - w zależności od pogody. Jest to wesoły i bardzo kolorowy interaktywny spektakl dla najmłodszych dzieci.

W kocim świecie wcale nie jest  zwyczajnie i nudno. Pazurek, Chrupek i Kitka to naprawdę niezłe gagatki i dlatego przydarzają się im całkiem śmieszne i „wybuchowe” historie. Kto jest ciekawy, co stanie się z armatą dziadka pirata, albo czy możliwe jest złapanie chmurki w locie i czy to na pewno kotek wypił mleczko i ogonkiem stłukł jajeczko, musi to zobaczyć. Kociaki są niesforne i dowcipne, rozśpiewane i roztańczone, choć czasem z ich muzykowania wychodzi „kocia muzyka”.

Reżyseria: Maciej Nogieć | Kostiumy: Ania Kandziora | Występują: Ania Kandziora, Justyna Świętojańska, Magda Tramer


17.30 Historia prawdopodobna – ingerencja pantomima  Ostrołęcka Scena Autorska (Scena przy DH Kupiec)

Druga odsłona spektaklu Historia prawdopodobna z wykorzystaniem sekwencji ruchowych opracowanych w technice scenicznej pantomimy.
Scenariusz i reżyseria: Wojciech Kraszewski | Ruch sceniczny: Józef Markocki
18.30 Kuglarze Teatr Gry i Ludzie (Scena przy DH Kupiec)
Spektakl jest próbą odtworzenia atmosfery średniowiecznych widowisk jarmarcznych. Ważną inspirację stanowiła tutaj powieść Wacława Berenta Żywe kamienie i zwarty w niej obraz życia średniowiecznych wędrownych artystów, outsiderów, wysoko ceniących swoją niezależność i swobodę.


W mury miast i grodów wnosili oni śmiech i radość, ale też zamęt, godząc swobodnym zachowaniem w obyczajność ludzi osiadłych. W ich sztuce, opowieściach i pieśniach żywa była tradycja wędrownych poetów, dlatego wysokie miesza się tu z niskim. Z perspektywy ludzi wolnych, uchylających się powszechnym normom, kpiących sobie z hierarchii i autorytetów - oglądamy średniowiecze. Dzięki temu wiele tu radości i zmysłowości pozornie w tej epoce nieobecnych.
W przedstawieniu pojawiają się świeckie pieśni i melodie z epoki. Są one dopełnieniem akcji i łącznikiem poszczególnych scen.

„Bęben ogłasza gromko ich przybycie. W pstrym tłumie wagantów ledwie odróżnisz linochoda w stroju rycerza i z tyczką grochową w garści. Wkracza oto w miasto skoczka piękna, wystawiając dumnie pierś całkiem gołą i ognia pożeracz. W obcisłych szatach czerwono - zielonych żongler kroczy oto. Tak miękko i pląśnie suną zwinne chłopcy, wyrzucając w takt swe ciżmy długodziobiaste i dzwoniąc sarnimi uszami wesołkowych kapturów”.
(Wacław Berent, Żywe kamienie).

Reżyseria: Maciej Nogieć | Scenografia: Maciej Nogieć | Kostiumy: Ania Kandziora |
Występują: Justyna Świętojańska, Magda Tramer, Ania Kandziora, Joanna Blaut, Maciej Nogieć, Michał Tramer, Janusz Niedbał, Szymon Strużek

19.30 InQbator 2012 Wernisaż pokonkursowej wystawy fotograficznej (Hol OCK)


20.00 Wieczór Polskiego Teatru Tańca Polski Teatr Tańca (Scena Główna OCK)
DSM-IV 301.81
Zaburzenia osobowości typu B. Osobowość narcystyczna - zaburzenie osobowości, w którym występuje wzorzec zachowań zdominowany nastawieniem wielkościowym (w wyobraźni lub na jawie), potrzebą bycia podziwianym, brakiem empatii i niezdolnością do przyjęcia perspektywy innych osób.
Osoby silnie narcystyczne mogą niekiedy przeżywać stany, w których czują się, jakby były za murem lub szybą oddzielającą ich od innych ludzi, bądź mieć wrażenie, że inni są jak postacie z wyświetlanego filmu. Nie są to jednak przeżycia psychotyczne, lecz metaforyczny opis wrażeń, jakich doświadczają w kontakcie z innymi ludźmi.
Choreografia & video: Daniel Stryjecki | Kostiumy: Maciej Zień | Muzyka: Nran (www.nran.name)

Ukradkiem
Kobieta i mężczyzna uwikłani w pokrętną ekonomię pożądania, które zawsze pojawia się niespodziewanie i nie daje się opanować. Poczuciu spełnienia towarzyszy strach i niepewność, rozkosz niesie w sobie ból. Obmyślane wcześniej role niepostrzeżenie wymykają się spod kontroli i stają się płynne. Kusiciel staje się ofiarą, zdobywca prześladowanym, a stale łaknące ciała demaskują groteskowe oblicze człowieka.  
„Ludzie i owady, inne zwierzęta zresztą też, zdają się zmierzać do jakiegoś celu, ich ruchy są szybkie i celowe (…).” – Mapa i terytorium, M. Houellebec.

Reżyseria, choreografia i wykonanie: Tomasz Pomersbach, Katarzyna Rzetelska | Muzyka: Nouvelle Vague | Kostiumy: Roksana Rzetelska

Balladyna
„Pracuj jak koń pogański, pracuj całe lato,
A zimą śpij u chłopa za brudnym przypieckiem
Między garnkami, babą szczerbatą i dzieckiem”
J. Słowacki (Balladyna)
Tworząc Balladynę, Słowacki ma niewielu przyjaciół, a być może tylko jednego. Jest nim Ignacy Krasiński, z którym zresztą, krótko później, poróżni go wizja sztuki, ale któremu – wówczas, mógł swój tekst dedykować. Dlaczego nie dedykował go jednej osobie, która duchowo nie opuściła go nigdy? Czy dlatego, że była ona kobietą? Dlaczego historia dwóch kobiet nie jest mitem, ani baśnią, ani legendą, ani właśnie historią? I dlaczego winimy tylko jedną postać? Skoro rozpaczliwie samotne są wszystkie?

Choreografia, kostiumy, scenografia: Karina Adamczak–Kasprzak , Agata Ambrozińska-Rachuta | Taniec: Karina Adamczak-Kasprzak, Paulina Wycichowska | Muzyka: Rafał Kasprzak i inni, Sebastian Czajkowski (współpraca) | Głos Kirkora (off) Michał Żebrowski


21.30 Pandora Teatr Formy (Parking przed OCK)
Spektakl powstał na kanwie dramatu Wariat i Zakonnica Stanisława Ignacego Witkiewicza. Sztuka nie jest wierną ilustracją dramatu Witkiewicza, choćby dlatego, iż używa środków charakterystycznych dla Teatru Ruchu. Jest współczesną wizją człowieka uwięzionego i uwikłanego w słabości ludzkiej natury. Mityczna puszka Pandory jest zatem nie tylko symbolem niedoli ludzkiej, ale pełni tutaj rolę mikrokosmosu, w którym przyszło nam żyć. Bohaterowie doświadczają siebie również poprzez pryzmat indywidualnego spojrzenia i stają się mocni w swej słabości, która też staje się formą niewoli. Miłość, erotyka, pożądanie a nawet zbrodnia doskonała, pełnią tu rolę swoistego katharsis i prawdopodobnie stanowią jedyną drogę, by opuścić Pandorę.

Scenariusz i reżyseria: Józef Markocki | Muzyka: zespół Job Karma | Scenografia: Józef Markocki | Wykonanie scenografii: Krzysztof Cichała | Technika: Krzysztof Cichała, Jan Werner, Krzysztof Głazowski | Występują: Barbara Chodorowicz, Joanna Zabuska, Zbigniew Bodzek, Robert Fijak,  Jan Kochanowski, Józef Markocki